باران...

و باران...

سازی است اندکی متفاوت که هر بار با آهنگی متفاوت نواخته میشود نت هایش... نمیدانم چیست اما عجیب به دل می نشیند

 نوایش... جوری آدم را آرام میکند که هیچ مسکنی جایگزینش نیست 

چه کسی مینوازدش ؟ هنوز نمیدانم 

برای که می نوازد ؟ باز هم نمیدانم 

اما برای هر که هست هر بار میشود، شنیدش صدایش نه. حرفهایش را 

شکوه هایش را عاشقانه هایش را میشود فهمید

حتی میشود فهمید دلش گرفته یا نه 

اما یک چیزی !؟

آخرین بار که نواخته بودی را یادت هست؟ هنوز نمیدانم از چه دلت خون بود که اینگونه باریدی اینگونه نواختی !!

به خاطر ادمهای این کره خاکی بود یا چیزی دیگر ؟

به خاطر دل شکستن ها بود یا دورویی ها ،دروغ ها، بی رحمی ها ... نمیدانم کدامشان ... اما حق داشتی 

حق داشتی که صدایت خشمت همه ی آسمان را پر کند که انگونه بباری ،بگریی... 

میشود درخواستی کنم ؟

دیگر "اینگونه"نبار هیچکس و هیچ چیز ارزش هدر دادن آن نت ها آن قطره ها را ندارد 

مثل همان روز ببار

همان روزی که زیر نت هایت زیر قطره هایت دویدم آنقدر که هیچ جای خشکی در بدنم نمانده بود آنقدر که همه ی وجودم را دربرگرفته بودی نغمه هایت را 

دوستت دارم هایت را خیلی واضح می شنیدم 

می دویدم... مسافتی طولانی را ... میخندیم از ته دل 

قطره هایت ، حست چنان در من نفوذ کرده بودند که هیچ چیز و هیچ کس برایم مهم نبود انگار جریان زندگی را به من تزریق کرده بودی حس ناب زندگی حس خوب نفس نفس زدن هایم شاید تنها جایی بود که دستم را به زانویم گرفتم و خم شدم ولی شکستی نبود اشکی نبود ناامیدی موج نمی زد ...

حال به من بگویید کدام مسکن جایش را میگیرید؟ از کدام فروشگاه میشود این لحظه را خرید؟

 چه حجم از مورفین میتواند با آن برابری کند ؟

هیچ...

و باران تنها زبانی است که به بهترین روش با زبان بی زبانی به زیباترین شکل ممکن میگوید " دوستت دارم"